نقش شکر در تغذیه زنبورها

غذا دادن یا ندادن ... ، ما می خواهیم زنبورهای عسلمان زنده بمانند و زندگی خوبی داشته باشند، اما گاهی اوقات آنها در معرض خطر شرایط آب و هوایی هستند. خشکسالی طولانی مدت، باران های بی وقفه، هوای خیلی سرد یا خیلی گرم در زمان نامناسب و همگی این موارد می توانند شهد را کمیاب کنند.

آتش سوزی علفزارها و جنگل می تواند مساحتی از چراگاه احتمالی زنبورها را از بین ببرد. زمستان طولانی و شدید، زنبورها را در لانه خود نگه می دارد، اما آنها حتی در چنین شرایطی باز هم نیاز دارند تا غذا بخورند و زنده بمانند. بنابراین بسیاری از زنبورداران در این شرایط برای زنده نگه داشتن کلنی ها تا زمانی که شرایط بهبود یابد، نیاز دارند زنبورهای خود را تغذیه کنند.

انرژی مورد نیاز یک کلنی به تامین کربوهیدرات ها و عسل بستگی دارد. اما اگر شهد ورودی کمیاب باشد باید ، غذای مناسب جایگزین آن شود. شهد حاوی ساکارز به همراه مقادیر کمی از مواد رنگی و طعم دهنده است که توسط گیاه خاص عرضه می شود. قندهای ساده و پیچیده دیگری اما در مقادیر بسیار کم نیز در خوراک زنبورها یافت می شوند.

گیاهان سبز همه در نتیجه فتوسنتز و سایر چرخه ها ساکارز می سازند ، کلروفیل و نور خورشید دی اکسید کربن و آب جو را با هم ترکیب کرده و گلوکز را تشکیل می دهند و به دنبال آن چرخه های دیگری تشکیل می شود تا ساکارز و مقداری فروکتوز را تشکیل دهند.ساکارز، یک دی ساکارید، قند اصلی است که در گیاهان سبز منتقل می شود. شاید با شربت افرا که از شیره درخت افرا به دست می آید آشنا باشید. آب و ساکارز با ترکیبات رنگی و طعمی مشخصه درختان افرا است.

؛؛ ما ساکارز را "شکر سفره" یا "قند سفید دانه ای" می نامیم. شکر سفره ما از شیره یا شیره نیشکر یا چغندرقند است. و بعدا در مورد آنها بیشتر صحبت میشود.

به این ترتیب ساکارز، نمی تواند توسط زنبورهای عسل یا انسان یا حتی گاو یا اسب استفاده شود. مولکول ساکارز باید به دو قند ساده گلوکز و فروکتوز شکسته شود. این کار توسط آنزیمی به نام ساکارز انجام می شود . در کتاب‌های قدیمی‌تر آن را می‌بینید که اینورتاز نامیده می‌شود ، اما امروزه این کلمه به گیاهان اختصاص دارد و ساکارز برای حیوانات (بله، شامل زنبورها و انسان ها) است.

آنزیم ساکارز در زنبور عسل در معده (بطن) جایی که هضم انجام می شود یافت می شود. ساکارز همچنین در غدد هیپوفارنژیال زنبورهای چراگر یافت می شود. همچنین ممکن است در غدد بزاقی باشد. بنابراین فرآیند تبدیل ساکارز به دو قند ساده موجود در عسل، گلوکز و فروکتوز، توسط زنبورهای چراگر آغاز می‌شود.

گلوکز یک قند مهم است. مغز بدون گلوکز نمی تواند کار کند. همچنین انرژی ماهیچه ها را تامین می کند. گلوکز همچنین به عملکرد سلول های بدن کمک می کند. فروکتوز چطور؟ انرژی را تامین می کند اما مغز از آن استفاده نمی کند. در انسان فروکتوز در واقع توسط کبد متابولیزه می شود.

فروکتوز، اگرچه قند مهمی است، اما می تواند مشکل ایجاد کند. برای درک این مشکل باید HMF هیدروکسی متیل فورفورال را دنبال کنیم. این یک نام شیمیایی طبیعی است، بنابراین HMF نامیده می شود. این ماده برای زنبورهای عسل سمی است و در واقع برای انسان هم خوب نیست.

HMF از فروکتوز تشکیل می شود. گرم کردن فروکتوز باعث تشکیل HMF می شود. اسیدهایی مانند سرکه (اسید استیک)، آب لیمو (اسید سیتریک) و "کرم تارتار" (اسید تارتاریک)، هنگامی که به فروکتوز اضافه شوند HMF  تولید می کنند. غذاهای خودمان مانند سبزیجات تازه (گیاهان سبز) حاوی مقدار بسیار کمی فروکتوز هستند. وقتی اینها پخته می شوند HMF به مقدار کم تشکیل می شود. با این حال سطح سبزیجات پخته شده ما خطرناک نیست.

؛ چندین نوع قند برای تغذیه زنبور عسل فروخته می شود:
- شکر معکوس ( شربت قند معکوس یا شربت اینورت ) ، مخلوطی از گلوکز و فروکتوز، که توسط نانوایی ها استفاده می شود
- کریستال های بسیار ریز ساکارز به اضافه 8 درصد فروکتوز Drivert®
- شربت ذرت با فروکتوز بالا، HFCS
- ساکارز، شکر سفره

بیایید ببینیم برخی از این قندها چگونه ساخته می شوند. شکر معکوس، که توسط نانوایی های تجاری استفاده می شود، با یکی از دو فرآیند ساخته می شود . هیدرولیز اسیدی که HMF تولید می کند و به صورت آنزیمی که تولید نمی کند. ( متأسفانه هیچ راهی برای دانستن اینکه در خرید شکر اینورت از کدام فرآیند استفاده شده است وجود ندارد)

زنبورداران با جوشاندن محلول ساکارز و آب، شکر معکوس به نام فوندانت درست می کنند. دستور العمل هایی برای این کار در بسیاری از کتاب های زنبورداری آورده شده است. متأسفانه دستور العمل ها نیاز به افزودن اسید، آب لیمو یا کرم تارتار دارند. درجه حرارت برای قوام مناسب این فوندانت پخته شده باید به 115 درجه سانتیگراد برسد. افزودن اسید به اضافه دمای بالا باعث تشکیل HMF می شود. یک فوندانت نپخته را می توان فقط با مخلوط کردن شکر با شربت ذرت با فروکتوز بالا تهیه کرد. با این حال شربت ذرت ( HFCS ) می تواند حاوی HMF باشد.

شربت ذرت با فروکتوز بالا در واقع از ذرت با فرآیندی نسبتاً پیچیده تهیه می شود. زنبورداران معمولا از HFCS 55 استفاده می کنند، یعنی 55٪ فروکتوز، 42٪ گلوکز است.

شربت با کامیون های بزرگ تانکر فلزی از کارخانه خارج می شود. HMF  در حدود 45 درجه سانتیگراد شروع به تشکیل خواهد کرد. مخازن پر از شربت ذرت با فروکتوز "HFCS" در طول تابستان گرم در بزرگراه ها به این معنی است که محتویات به راحتی می توانند به آن دما و بالاتر برسند.

علاوه بر این، شربت به خرده فروشانی که ممکن است آن را در بشکه های فلزی برای توزیع یا فروش قرار دهند، توزیع خواهد شد. اگر این بشکه ها در آفتاب داغ ذخیره شوند، HMF  بیشتری نیز تشکیل می شود و هر چه دما بالاتر باشد HMF بیشتری تشکیل می شود و همچنین هر چه مدت طولانی تری در معرض دماهای بالاتر قرار بگیرید HMF  بیشتر است ، به راحتی نمیتوان متوجه شود که محتوای HMF در هر دسته خاصی از شربت چه اندازه است.چون انالیز شیمیایی برای مصرف کننده مقرون به صرفه نیست.

در مورد عسل یا غذای طبیعی زنبورها چطور؟
عسل حاوی فروکتوز است ، بنابراین عسلی که توسط زنبورها در کندو ذخیره می شود حاوی HMF نخواهد بود. با این حال، حرارت دادن مکرر یا دمای بسیار بالا باعث تولید HMF می شود. عسل اگر در دمای اتاق برای مدت طولانی نگهداری شود، حاوی مقادیر بسیار کمی HMF در سطوح غیر سمی خواهد بود. اگر عسل حرارت داده شود، مطمئناً می تواند حاوی مقدار بیشتری HMF باشد. بنابراین عسل حرارت دیده ممکن است بهترین انتخاب غذا برای زنبورها نباشد. عسل مواد مغذی مانند برخی ویتامین ها و مواد معدنی را در مقادیر کم برای زنبورها تامین می کند اما بقایایی در روده باقی می گذارد که باید از بین برود.

عسل مشکلی دارد که بسیاری از زنبورداران متوجه آن هستند. این می تواند حاوی هاگ های لوک آمریکایی (AFB) باشد. هر شیشه عسل از یک سوپر مارکت می تواند حاوی آن هاگ ها باشد که آماده آلوده کردن یک کلنی سالم هستند. (خوشبختانه ما به عنوان انسان به AFB مبتلا نمی شویم ) . یک زنبوردار باید از سلامت کلنی تامین کننده عسل مطلع باشد. در غیر این صورت آن عسل می تواند یک دوز بی سر و صدا کشنده از غذا باشد.

آیا چیز دیگری وجود دارد که بتوان زنبورها را تغذیه کرد؟
بیایید به سوپر مارکت و حتی اینترنت سفر کنیم. وای! انتخاب زیادی از چیزهای شیرین وجود دارد! شربت ذرت روشن و تیره Karo®، ملاس، شربت آگاو، شربت سیب زمینی شیرین، شربت افرا، شربت پنکیک و شربت میوه ای وجود دارد.سپس انتخاب قندها را مشاهده می کنیم :

شکر قهوه ای، شکر قهوه ای روشن، شکر دمارا، شکر ارگانیک یا آب نیشکر تبخیر شده ارگانیک (ممکن است کمی قهوه ای به نظر برسد)، توربینادو، شکر خرما، پودر قند (حاوی 3٪ نشاسته ذرت برای جلوگیری از کیک شدن). و سپس شیرین کننده های مصنوعی مانند استویا و آسپارتان را می بینیم.

آیا هیچ کدام از آنها برای تغذیه زنبور عسل قابل استفاده هستند؟
خیر! قندهای کریستالی دارای ملاس هستند که به ساکارز کمی رنگ و طعم می دهد. ملاس مانند شیرین کننده های مصنوعی برای زنبورها سمی است. اگرچه ما می توانیم این شیرین کننده ها را بدون مشکل بخوریم ولی زنبورها نمی توانند آنها را هضم کنند. شربت ذرت سبک Karo® حاوی وانیل و نمک است که آن را برای غذای زنبور عسل نامناسب می کند. شربت های تیره می توانند ملاس و سایر مواد رنگی و طعم دهنده داشته باشند. دستگاه گوارش ساده زنبور عسل فقط می تواند ساکارز حاصل از شهد گیاه را پردازش کند. مقادیر بسیار کمی از ترکیبات رنگی و طعمی موجود در شهد در مقادیر سمی نیستند.

بنابراین بهترین کربوهیدراتی که به زنبورهایمان می‌دهیم، زمانی که شهد دریافتی آنها کم است یا عسل ذخیره شده کافی ندارند، چیست؟
ساکارز. شکر گرانول سفید، شکر سفره. این در واقع خالص ترین و تمیزترین غذای خانه شماست! ساکارز دقیقا یک ماده ای است که به طور کامل توسط زنبور عسل هضم می شود و هیچ باقیمانده ای در روده باقی نمی گذارد. بنابراین در آب و هوای سرد، زمانی که زنبورها نمی توانند به راحتی یا اغلب به پروازهای پاکسازی بپردازند، باقیمانده در روده انباشته نمی شود. ساکارز پایدار است و چنانچه خشک نگه داشته شود، ، تجزیه نمی شود و سال های بیشماری دوام خواهد داشت.

همانطور که قبلاً ذکر شد شکر سفره ما یا ساکارز، از نیشکر و از چغندر قند به دست می آید. قند هر کدام یکسان است و هر دو 99.95٪ ساکارز هستند و تنها تفاوت آنها 0.05٪ از فراوری محصول به جهت استفاده از مواد شفاف کننده مختلف است. اما اینها برای زنبورها یا انسان سمی نیستند. آنها ترکیبات غیرآلی کاملا ایمن و معمولی هستند.

چغندر قند GMO است! GMO ربطی به مولکول ساکارز ندارد و فقط بر پروتئین های گیاه تأثیر می گذارد. ساکارز یک پروتئین نیست و مولکول ساکارز تحت تأثیر هیچ گونه بازآرایی ژنتیکی قرار نمی گیرد و اگر تحت تأثیر قرار می گرفت ساکارز نام نمی گرفت.

شربت شکر بجز در سرمای زمستان که زنبورها خوشه هستند ، مایع مناسبی برای تغذیه است .آنها نمی توانند آب شربت را به خوبی حذف کنند. اگر تغذیه در اواسط زمستان ضروری باشد، یک راه آسان برای تغذیه ساکارز به عنوان جامد وجود دارد. این دستور العمل سریع و آسان است و از آب متابولیک زنبورها برای در دسترس قرار دادن ساکارز استفاده می کند.

10  پوند ( 4.5 کیلو گرم ) شکر گرانول سفید
8  اونس (یک پیمانه) آب
خوب مخلوط کنید - اکنون "شکر مرطوب" دارید
بعد از 24 ساعت مخلوط شما سفت شده و میتوانید آنها را بسته بندی کنید و در اختیار زنبور قرار دهید.

،، زنبوری که به خوبی تغذیه شده باشد، زنبوری شاد و سخت کوش است. آب و هوای خود را درک کنید و مراقب آب و هوای خود باشید. در صورت لزوم تغذیه کنید. زنبورهای شما از این توجه قدردانی خواهند کرد.

نویسنده : Ann Harman